ماده بی حسی دنتانست

مشخصات و اطلاعات ماده بی حسی دنتانست:

اکثر افراد حداقل یکبار در طول زندگی خود، ناچار به ترمیم دندانهای خود شده اند. به خاطر درد شدیدی که بیمار حین انجام بیشتر خدمات دندانپزشکی، حس می‌کند، دندانپزشکان از مواد بی حسی دندان در دوزهای مختلف استفاده می‌کند.

این مواد در گروه بی حس کننده های موضعی، قرار می‌گیرند و با تزریق در لثه، موضع جراحی یا ترمیم را بی حس می‌کنند. بدون این مواد، عملا هیچ کس جرات مراجعه به دندانپزشکی و ترمیم دندانهای خود را ندارد. کشف و استفاده از مواد بی حسی دندان، بدون شک، کمک شایانی به بشریت کرده است.

موادی که به عنوان بی حس کننده در دندانپزشکی، قابل استفاده هستند انواع مختلفی دارند مانند: پرزوکائین، زایلوپن، دنتانست، سیتانست، آرتیکائین و… . در ادامه به معرفی هر یک از این موارد و بررسی جزئیات آنها خواهیم پرداخت.

ماده بی حسی دنتانست چیست؟

داروی بی حسی دندانپزشکی دنتانست، یک نوع بی حسی موضعی است که نام ژنریک آن، پریلوکائین اف (PriLocaine-F) می‌باشد. کارپول های این محصول به شکل بسته بندی های 50 عددی موجود است. دنتانست توسط شرکت های مختلف از جمله «داروپخش» تولید می‌شود اما تقریبا تمام موارد موجود در بازار مشابه یکدیگرند. کارتریج های این دارو، 3% هستند. هر میلی لیتر از دنتانست حاوی 30 میلی گرم پریلوکائین هیدروکلراید است و در واقع ترکیب اصلی دنتانست، همین پریلوکائین می‌باشد.

سیتانست چیست؟

سیتانست تولید شرکت دارویی «داروپخش» است که در زمره داروهای بی حسی دندان قرار دارد. بیس و اساس سیتانست، پریلوکائین می‌باشد. این دارو یک آمین تریتیاد است که زمان تزریق به درون لثه، موضع را کاملا بی حس می‌کند. هر میلی لیتر از سیتانست حاوی 30 میلی گرم میپواکائین هیدروکلراید است.

  مقایسه انواع مختلف مواد بی حسی دندان:

انواع مختلف مواد بی حسی دندان در اختیار دندانپزشکان وجود دارد و انتخاب با آنهاست که کدام نوع را برای هر بیمار انتخاب کنند. به طور کلی دندانپزشکان محترم برای انتخاب بی حسی، سه فاکتور زیر را در نظر می‌گیرند:

• میزان موفقیت در کنترل درد با بی حس کننده
• سرعت شروع روند بی حسی موضعی و مدت زمان ماندگاری آن
• عوارض جانبی ماده بی حسی که به صورت موضعی و سیستمیک ممکن است بروز پیدا کند

بی حسی دندان برای بیماران قلبی:

معمولا دندانپزشکان برای بی حس کردن دندان های بیماران از موادی استفاده می‌کنند که بیس آنها از لیدوکائین باشد. در حقیقت، پرکاربردترین ماده بی حس کننده برای دندان، زایلوپن و پرزوکائین یا همان لیدوکائین 2% است.

اما در مواردی که بیمار، جراحی عمیق دندانی داشته باشد ممکن است از بی حسی قوی تری مانند آرتیکائین استفاده شود. مورد دیگری که نظر پزشک را برای انتخاب بی حسی تغییر می‌دهد، ابتلای بیمار به بیماری های قبلی است. بیماران قلبی موظف هستند شرایط خود را برای دندانپزشک کاملا توضیح دهند و او را از تمام داروهای مصرفی خود آگاه کنند. در این شرایط، دندانپزشک در ابتدا فشار خون بیمار را کنترل می‌کند و در صورت ارائه خدمات، داروهای مکمل تجویز می‌کند تا بیمار دچار مشکلات احتمالی نشود.

بی حسی دندان برای مادران باردار:

در رابطه با مادران باردار، دندانپزشکان اجازه استفاده از تمام بی حسی های موجود را ندارند. بلکه بهتر است از همان لیدوکائین استفاده کنند چون در گروه داروهای گروه B قرار گرفته و خطر چندانی برای مادر و جنین ندارد. اما استفاده از دو داروی بی حسی پریلوکائین که در ایران با نام «سیتانست» شناخته می‌شود و همچنین آرتیکائین در مادران باردار ممنوع است زیرا احتمال می‌رود که تزریق این دو دارو سبب اسپاسم عضلات صاف و در نتیجه زایمان زودهنگام مادر باردار شود. روال کار، استفاده از لیدوکائین برای خانم های باردار می‌باشد.

مایع تزریقی به لثه:

بر خلاف تصور عموم، مایعی که به عنوان بی حسی به لثه تزریق می‌شود، تنها بی حسی نیست بلکه علاوه بر ماده بی حس کننده، شامل ترکیبات دیگری نیز هست. این ترکیبات عبارتند از:

• دارویی به نام وازوکانستریکتور: این دارو، نوعی تنگ کننده رگ است و با تنگ کردن رگهای ناحیه مورد نظر و کاهش جریان خون در آن، مدت زمان بی حس بودن را طولانی می‌کند.
• مقداری ماده شیمیایی که از تجزیه وازوکانستریکتور جلوگیری می‌کند.
• هیدروکسید سدیم که به فعالیت ماده بی حسی کمک می‌کند.

کلرید سدیم که سبب می‌شود ماده بی حسی بتواند وارد جریان خون شود.

سایر محصولات پیشنهادی:

ماده بی حسی زایلوپن